Ik schrijf veel, waaronder gedichten.
hieronder een kleine selectie van mijn gedichten
Mijn Steen
Laat maar los
Dat is wat ik wil
Laat me los
Dat voel ik wel
Daarom houd ik vast
wat is jouw taak
waarom is het hier
ik wil het niet meer
Ik hou me vast aan het verleden
het onbekende maakt me bang
je bent een steen in mijn gedachten
waar ik op vertrouwen kan
Nu laat ik je gaan
Het doel is behaald
ik ga nieuwe paden in
Waarin niets mij meer weerhoud
onuitgesproken woord
De zin die wel gelezen wordt maar nooit geschreven is
Ik heb het je al zo vaak gezegd, maar nooit in deze woorden.
Het is ook moeilijk te vertellen, omdat het nooit verteld zal worden.
Je zou het kunnen lezen, in mijn ogen.
Je zou het kunnen horen, tussen de regels.
Mijn gevoelens zijn veranderd en mijn pijn is niet meer daar.
Niet dat ze er niet meer zijn, maar ik denk er niet meer aan.
Toch voel ik een onbeschreven gevoel.
Dat wat ik niet kan verwoorden, maar waar ik wel op doel.
Mijn verleden is haast net zo ver als mijn geheugen.
Maar de last is als een automatische piloot.
In elke actie die ik doe, waak ik, zoek ik.
Naar een uitvlucht voor het ongehoorde woord.
Durfde het zich maar hoorbaar te maken.
kon ik je maar eens rustig nalezen.
misschien dat er in die zinnen.
ik die rust vinden kan.
Inspiratie,
Inspiratie is als een gevoel van verliefdheid.
Een moment van intens genieten.
Inspiratie is een gevoel van leegte als er maar niets op je papier wil verschijnen.
Mijn grootste angst is om te moeten presteren op momenten dat er geen inspiratie is. Maar wacht.
Op dat diepste moment, van leegte en druk.
wordt een diamantje gemaakt die zich laat zien.
Juist op de momenten dat je niet verwacht dat er iets ontstaat.
komt het tot je als een vreemde die je hart verstard.
Verboden fruit
Er bestaat een fruit, zo mooi en zoet
Dat als je ervan eet, je er constant van eten moet
Het is zo zoet en onbespoten
En met vlees overgoten
Het heet verboden fruit
Fruit met gezag
waar je als mens
niet aankomen mag
Ik heb ervan gegeten en moet maar hopen
Dat de gevolgen hiervan
Niet zo’n vaart zullen lopen
Elke dag proef ik het
Voel de drang weer komen
De zoete smaak van geloven
Geloven zonder hoop
Geloven zonder dromen
Had ik het maar nooit gegeten
Was ik maar niet zo weet lustend
Dan had ik dit niet op mijn geweten
En was ik nu wel rustend
De smaak die ik nu heb, is bitter en zuur
De smaak van verderf, zo koud en zo puur
Een smaak die naar één ding snakt
De smaak van verboden fruit
die mij langzaam pakt.