Ga naar de inhoud

Niet gecategoriseerd

Autisme en de rechtsstaat

  • jeroen 

Autisme en gezag: een persoonlijke blik op de rechtsstaat
Wat doet een uniform met een gevoelig brein? In mijn nieuwste blog deel ik mijn ervaring als “levend boek” voor politie en handhaving, en hoe gezag, sfeer en prikkels kunnen botsen met autisme.
Van onverwacht gedrag tot misverstanden — ik laat zien waarom wederzijds begrip essentieel is.
Met voorbeelden uit Nederland én Amerika, en praktische hulpmiddelen zoals de Autipas en crisiskaarten, bouw ik aan een brug tussen intentie en interpretatie.
Niet uit medelijden, maar uit respect voor gelijkwaardigheid.

Aanvulling op Digitale bereikbaarheid

  • jeroen 

Deze blog bespreekt hoe documenten en uitnodigingen prikkelarm en volledig kunnen worden gemaakt voor mensen met ASS. Door duidelijke informatie, voorspelbare structuur en consistente visuele elementen vermindert stress en overprikkeling, waardoor zij beter kunnen functioneren en zich op hun gemak voelen, zowel fysiek als digitaal.

Digitale toegankelijkheid

  • jeroen 

Veel organisaties zeggen er te zijn voor hun doelgroep, maar vergeten in de praktijk vaak wat die écht nodig heeft. Digitale toegankelijkheid blijft achter, zelfs bij instanties die werken voor mensen met autisme (ASS). Zo is de website van de NVA te druk, onoverzichtelijk en lastig te navigeren, waardoor juist de doelgroep moeite heeft om informatie te vinden. Het probleem is breder: ook veel gemeentelijke websites voldoen niet aan de wettelijke toegankelijkheidseisen. Lange zinnen, ambtelijke taal, slechte kleurcontrasten en onlogische menu’s sluiten mensen met lees- of concentratieproblemen uit. Toegankelijkheid vraagt om duidelijke taal, logische structuur, relevante informatie en technische aanpassingen zoals alt-teksten en ondertiteling. Testen met de doelgroep en het aanbieden van meelees- of luisteropties kan het verschil maken. Digitale toegankelijkheid is geen luxe, maar een basisvoorwaarde voor inclusieve communicatie.

Overprikkeld: Een Blik in Mijn Wereld

  • jeroen 

In deze ongefilterde blog neemt Jeroen je mee in zijn overprikkelde wereld, waar hitte, geluiden, licht en gedachten samenkomen tot een intense ervaring. Vanuit zijn perspectief als iemand met ADD en ASS beschrijft hij hoe prikkels hem beïnvloeden—fysiek, emotioneel en mentaal. Je leest hoe hij zijn focus probeert te behouden door meerdere zintuigen tegelijk te stimuleren, en hoe muziek en AI hem daarbij helpen. Hij reflecteert op het gebruik van medicatie zoals Concerta, de impact op zijn creativiteit, en de kracht van mindfulness als alternatief. De blog is bewust minder gestyled, zodat je als lezer een eerlijke inkijk krijgt in zijn hoofd: chaotisch, scherp, soms grappig, maar altijd authentiek. Herkenbaar voor velen die worstelen met overprikkeling, en een eye-opener voor wie het wil begrijpen. Een rauwe, eerlijke tekst die laat zien dat structuur niet altijd nodig is om iets waardevols te zeggen.

Ontspanning is geen vanzelfsprekendheid

  • jeroen 

In deze column krijg je een eerlijke en persoonlijke inkijk in hoe vakantie beleefd wordt door iemand met autisme. Verwacht geen standaard zon, zee, strandverhaal, maar een reis langs prikkels, structuur, plannen en grenzen stellen. Je leest over hoe ontspanning niet vanzelf komt, en dat rust soms juist voortkomt uit bewuste keuzes, voorbereiding en het kennen van je eigen gebruiksaanwijzing.
Jeroen Klugt neemt je mee in situaties die voor velen herkenbaar zijn, zoals stress bij onvoorspelbaarheid, overprikkeling door drukte, en de wens om écht tot rust te komen. Je leert hoe vakantie tóch fijn kan zijn, mits er ruimte is voor flexibiliteit, eigen behoeften en wat creativiteit.
Deze column is bedoeld voor iedereen die wil begrijpen hoe neurodiversiteit invloed heeft op ontspanning, reizen en het gevoel van vrijheid. Verwacht een mix van persoonlijke ervaring, herkenning en hoopvolle inzichten

Autisme: hebben of zijn

  • jeroen 

In deze colm deelt Jeroen zijn persoonlijke kijk op autisme, taal en hoe hij de wereld ervaart. Hij benadrukt dat hij autisme hééft, maar het niet ís, en pleit voor meer begrip en gelijkwaardigheid. Hij stelt kritische vragen over aanpassing aan een wereld die vaak onlogisch en overprikkelend is. Met humor en scherpte laat hij zien hoe belangrijk taal, toon en non-verbale communicatie voor hem zijn. De colm is een oproep tot reflectie: wie bepaalt wat normaal is, en waarom zou niet iedereen – autistisch of niet – gewoon zichzelf mogen zijn?